بازگشت
مرا ببخش
ج- پ – س ج- پ – س

ببخش مرا  !  بخاطر آنروزهای قدیم    ببخش   !

ببخش که ندانسته  ترا از خویش گریزانده ام .

ببخش مرا   زجفایی که رواداشته ام در حق تو .

ببخش مرا زگناهان ندانستهء من      و ببخش مرا  زمستیی دل سادهء من .

چه کنم باز نمیگردد  آنروز     که بپای تو خم شوم و اعتراف  به لطف بیپایان تو کنم  .

منم آنمست  بیپروای دیروز       منم افتادهء تنهای امروز  .

تازه میدانم جفا کردم  و جان را ازتن خویشتن  جدا کردم     زمستی بس چها کردم  به راستی  من جفا کردم .

تویی مادر به فرزندان و     بهشتی  از همه رویای من     رفیق کوره راه  در  پیچ وتاب زندگی   .

منم آن مست بیپروای دیروز      منم افتادهء تنهای امروز .

منم که مست بودم و غرق  پیی کار خودم        غرق امواج پر از تلاتم  دریای  عشق خودم .

اکنون که دود  از حسرت دل سوخته میرود تا آسمان خدا     بتو رو  میکنم   !

ای کاش  یکبار دیگر  میشدم جوان و درآغوش میکشیدم ترا .

             چه عجب خواب وخیال     چه عجب بیچارگی    !!

              چه عجب دیوانگیها و چه چنین افتادگی      !!

خصم ایام که همیش وسوسه میکرد مرا     نشسته بر سرراه و نمیگذاشت  دمی باتو حرفی ز الفت برانم بزبان .

              دست  اغیار  که همیش  رنگ محبت داشت برصورت زشت- بیگمان بود درپی ویرانیی این قصر بلند  - که تو انرا  باشیرهء جان عزیزت  بمن ارمغان کرده بودی .

              مرا ببخش !

ازانکه باورم از زندگی  چیز دیگری بوده است .

من امروز  تازه  دانستم  که عشق به همسر  فرزند و کانون خانواده  اندوخته ایست جاودانه .

مرا ببخش  بر آنکه  به یقین دوستت میدارم  .

                                       .     2009-09-10   شهر کابل  شهدای صالحین


January 7th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي